Το ελληνικό σπίτι δεν παύει ποτέ να μοσχοβολά κάθε λογής γαργαλιστικές μυρωδιές, ακόμα και όταν επικρατεί νηστεία. Πρόκειται για αυτήν την εξαιρετική συνήθεια των ετοιμασιών των φαγητών της γιορτής - κάθε γιορτής - που συνοδεύει τους Έλληνες από την αρχαιότητα. Και δεν είναι να απορεί κανείς με το οξύμωρο, με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος: μέρες νηστείας και δρόμοι και σπίτια αναδίδουν τη μυρωδιά κουλουριών, τσουρεκιών, αυγών, κρέατος, χωρίς κανείς να διανοείτε να βάλει στο στόμα του κάτι από αυτά. Θα ακούσεις πολλές φορές να σου εξηγούν απλοϊκά "άμα δεν νηστέψεις, πώς θα ξεχωρίσεις τις ημέρες;". Μπορεί να φαίνεται αστείο και απομακρυσμένο από τον αληθινό σκοπό της νηστείας, αλλά αποτελεί και αυτή η εξήγηση μία όψη της.
Αυτό που πάντοτε με γοήτευε στις ετοιμασίες του Πάσχα (ίσως λόγω της μανίας με την τάξη και τον προγραμματισμό) είναι ότι κάθε δουλειά είναι τοποθετημένη σε συγκεκριμένη μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας: την Μεγάλη Τρίτη τα κουλούρια, την Μεγάλη Πέμπτη τα αυγά, το Μεγάλο Σάββατο η μαγειρίτσα και το αρνί. Φυσικά, το πρόγραμμα δεν είναι τυχαίο. Η Δευτέρα, η Τετάρτη και κυρίως η Μεγάλη Παρασκευή είναι μέρες, κατά τις οποίες οι δουλειές απαγορεύονται. Συνεπώς, στις υπόλοιπες οι δουλειές κατανέμονται ορθολογικά: τα πιο ευπαθή εδέσματα παρασκευάζονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στην ημέρα της Ανάστασης.
Η σοφία, λοιπόν, παρούσα και στην κουζίνα! Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να μην είναι έτσι, σε έναν λαό που έμαθε να ζυγίζει τα πάντα (κι αν το ξεχάσαμε για λίγο, πάλι σε αυτό καταλήγουμε σιγά-σιγά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου