Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων σου, πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος; Ἐὰν γὰρ τολμήσω συνεισελθεῖν εἰς τὸν νυμφῶνα, ὁ χιτών με ἐλέγχει ὅτι οὐκ ἔστι τοῦ γάμου, καὶ δέσμιος ἐκβαλοῦμαι ὑπὸ τῶν ἀγγέλων. Καθάρισον, Κύριε, τὸν ῥύπον τῆς ψυχῆς μου καὶ σῶσόν με, ὡς φιλάνθρωπος.
Απόψε, λόγω της παραβολής των Δέκα Παρθένων, "της εκ του ιερού Ευαγγελίου", η εικόνα που κυριαρχεί στους ύμνους είναι αυτή του Νυμφώνα, δηλαδή της νυφικής εορτής, που συμβολίζει τον Παράδεισο.
Το παραπάνω τροπάριο είναι από τα ωραιότερα που ακούσαμε. Προϋποθέτει μία ατμόσφαιρα χαράς, στην οποία ο ομιλών (σύμβολο κάθε ανθρώπου) διστάζει να μπει, γιατί δεν έχει τα κατάλληλα ρούχα και φοβάται ότι οι φύλακες της εορτής, οι άγγελοι θα τον πετάξουν έξω.
Η παρομοίωση της κατάστασης της ψυχής με ρούχο είναι παλαιότατη. Μπορούμε να ανακαλέσουμε καταρχάς την εικόνα από την Αποκάλυψη του Ιωάννη, όπου οι ψυχές των δικαίων που βρίσκονται κάτω από το ουράνιο θυσιαστήριο περιγράφονται να φορούν λευκούς χιτώνες, λευκασμένους με το αίμα του Αρνίου.
Σκέψεις.....!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου