Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Πέτρος Γ. Χριστόπουλος, ανθυποσμηναγός

 Έχω παλαιότερα αναφερθεί σε όσους συγχωριανούς μας πολέμησαν κατά την διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και σε εκείνους που σκοτώθηκαν πολεμώντας. Ο λόγος αυτήν την φορά, ωστόσο, είναι για ένα άγνωστο ανάμεσά μας πρόσωπο, που επέλεξε να υπηρετήσει την Ελλάδα εντός των Ενόπλων Δυνάμεων και έχασε την ζωή του στην υπηρεσία αυτή. 
Πρόκειται για τον Πέτρο Χριστόπουλο, γιό του Γεωργίου και της Γιαννούλας Χριστοπούλου, που σκοτώθηκε σε ηλικία 23 ετών κατά την διάρκεια αεροπορικών ασκήσεων το 1953.
Η επιτύμβια πλάκα που στήθηκε στον τάφο του, με εμφανή στο κείμενο την συγκίνηση αλλά και την υπερηφάνεια της οικογένειάς του για την προσφορά του γιου τους, μας πληροφορεί τα εξής: 

ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ
ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ
ΑΝΘΥΠΟΣΜΗΝΑΓΟΣ ΕΤΩΝ 23.
ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΕΝ ΗΡΑΚΛΕΙΑ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
1930. ΚΑΤΕΤΑΓΗ ΕΙΣ ΒΑΣ. ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΝ
ΤΗΝ 25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1950.
ΥΠΕΡΕΤΩΝ ΕΙΣ 110ΗΝ ΠΤΕΡΥΓΑ ΜΑΧΗΣ
 ΒΑΣΕΩΣ ΛΑΡΙΣΣΗΣ
ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΩΝ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΕ 
ΑΕΡΙΟΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝΟΝ ΣΥΝΕΤΡΙΒΗ
ΜΕΤ΄ ΑΥΤΟΥ ΤΗΝ 18ΗΝ ΜΑΡΤΙΟΥ 1953
ΗΜΕΡΑΝ ΤΕΤΑΡΤΗΝ
ΕΝ ΣΟΦΑΔΕΣ ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ




Πέραν της θυσίας της ζωής του (η οποία δεν μπορεί παρά να είναι συνειδητή, όπως όλων όσοι διακινδυνεύουν την ζωή τους υπηρετώντας σε παρόμοιες επικίνδυνες θέσεις), πρέπει να συνυπολογίσουμε στην αξία αυτού του παιδιού και την εποχή κατά την οποία έδρασε. Την δεκαετία του 1950 η Πολεμική Αεροπορία αποτελούσε χώρο καινοτομίας στις Ένοπλες Δυνάμεις και το ανθρώπινο δυναμικό της ήταν ολογάριθμο και ως εκ τούτου, επίλεκτο. Αυτό σημαίνει ότι ο νεαρός Πέτρος διέθετε εξαιρετικές ικανότητες, που του επέτρεψαν να καταταχθεί στο συγκεκριμένο σώμα. Οι γεροντότεροι, μάλιστα, έλεγαν ότι επρόκειτο για έναν εξαιρετικά μεγαλόσωμο νέο, με μεγάλο ύψος και επιβλητικό παράστημα, που συμπληρωνόταν και από ευγενικό χαρακτήρα.
Όπως μας πληροφορεί η επιτύμβια στήλη του, υπηρετούσε στην 110 πτέρυγα μάχης της Λάρισσας. Πρόκειται για μια ιστορική βάση, την πρώτη αεροπορική βάση που ιδρύθηκε στην Ελλάδα το 1912 (για περισσότερες πληροφορίες βλ. εδώ)
Ο Πέτρος σκοτώθηκε την ώρα του καθήκοντος, ενώ δηλαδή κυβερνούσε ένα αεροσκάφος κατά την διάρκεια αεροπορικής άσκησης την Τετάρτη 18 Μαρτίου 1953 στην περιοχή του χωριού Σοφάδες της Καρδίτσας. Το χωριό αυτό βρίσκεται στα ανατολικά της πόλεως και απέχει από αυτήν 17 χιλιόμετρα.



Το σώμα του μεταφέρθηκε σε σφραγισμένο φέρετρο στο χωριό, όπου και κηδεύτηκε. Τα οστά του ανακομίστηκαν μετά τον θάνατο του αδελφού του, Διονυσίου Χριστοπούλου, και ενταφιάστηκαν μαζί του στον νέο οικογενειακό τάφο. Η επιτύμβια στήλη του, ωστόσο, παραμένει στην αρχική της θέση.
Είναι λυπηρό που τέτοιες προσωπικότητες, που με τα χαρίσματα, τα κατορθώματα και τις θυσίες τους έχουν να διδάξουν κάτι, παραμένουν στην αφάνεια, χωρίς να γνωρίζει σχεδόν κανείς την ύπαρξή τους. Αυτό που η κοινωνία μας έχει ανάγκη είναι τα πρότυπα. Σε αυτά πρέπει να επενδύσουμε. Ευτυχώς, το χωριό μας, αν και μικρό και άσημο, έθρεψε μαζί με το παιδί αυτό και άλλους αξιόλογους ανθρώπους, για τους οποίους πρέπει να είναι υπερήφανο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου