Χοιροσφάγια

Όπως πιθανώς θα ξέρετε, η μεθεπόμενη Πέμπτη είναι Τσικνοπέμπτη : Αυτό το γνωστό έθιμο του ψησίματος χοιρινού, σε τέτοια μάλιστα κλίμακα που η τσίκνα κατακλυζει τα πάντα (από εκεί και η ονομασία της μέρας).
Για να υπάρχει, όμως, διαθέσιμο χοιρινό για ψήσιμο, θα πρέπει να έχει σφαχτεί πρώτα! Αυτό κανονικά συμβαίνει μία ακριβώς εβδομάδα πριν την Τσικνοπέμπτη, δηλαδή για φέτος την ερχόμενη Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου.
Όσοι είστε από το χωριό ξέρετε τη διαδικασία : παλαιότερα συνήθιζαν να μαζεύονται παρέες που αναλάμβαναν να σφάξουν τα γουρούνια του χωριού. Ξεκινούσαν από νωρίς το πρωί και από σπίτι σε σπίτι τελείωναν πολλές φορές και το βράδυ. Το γουρούνι έπρεπε να σφαχτεί, να μαδηθεί και να ξεκοιλιαστεί. Συνήθως τη μέρα αυτή δεν έψηναν από το κρέας του, παρά μόνο τον "καρούτζο", δηλαδή τον οισοφάγο του, μάλλον επειδή ήταν το μέρος που αποκαλυπτόταν με το σφάξιμο.
Αφού έμενε μια μέρα κρεμασμένο για να σιτέψει, την Παρασκευή το "ξεφέρτσαζαν", δηλαδή του αφαιρούσαν την πέτσα, το λιάνιζαν και το αλάτιζαν για να γίνει παστό (ο σκοπός όλης της διαδικασίας ήταν το παστό, αφού το κρέας δεν μπορούσε να διατηρηθεί με άλλο τρόπο). Το αλατισμένο κρέας τοποθετείτο σε μεγάλες καλάθες για να μπορεί να στραγγίζει. Εκεί έμενε μέχρι την Τσικνοπέμπτη που άρχιζε το "λιώσιμο", δηλαδή η διαδικασία του παστώματος.
Το σφάξιμο των γουρουνιών ήταν από τις γιορτές του χρόνου, αφού παρείχε ευκαιρία για φαγητό, ποτό και διασκέδαση. Η κούραση της διαδικασίας δεν μετράει σε τέτοιες περιστάσεις!
Τις επόμενες μέρες θα επιστρέψω με νέο άρθρο για το "λιώσιμο"!